Tuesday 1 January 2019



ਇਤਿਹਾਸਕ ਕਿਰਦਾਰਾਂ ਨਾਲ ਸੰਵਾਦ ਰਚਾਉਣ ਵਾਲਾ ਬਲਰਾਜ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ
ਡਾ.ਚਰਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਗੁਮਟਾਲਾ

ਜਗਰਾਉਂ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਲੁਧਿਆਣਾ ਦਾ ਜੰਮਪਲ ਤੇ ਹੁਣ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦਾ ਪੱਕਾ ਵਸਨੀਕ ਬਲਰਾਜ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ ਇੱਕ ਜਾਣਿਆ-ਪਛਾਣਿਆ ਨਾਂ ਹੈ। ਉਹ ਸੰਨ 1988 ਵਿੱਚ 12 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰੇ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਇੰਗਲੈਂਡ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਉਚੇਰੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ।
ਹੁਣ ਤਕ ਉਸ ਦੇ 50 ਗੀਤ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਐਲਬਮਾਂ ਵਿੱਚ ਰਿਕਾਰਡ ਹੋਏ ਹਨ। ਉਸ ਦੇ ਲਿਖੇ ਗੀਤ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਅਲੀ, ਸੁਦੇਸ਼ ਕੁਮਾਰੀ, ਨਿਰਮਲ ਸਿੱਧੂ, ਮੰਗੀ ਮਾਹਲ, ਹਰਦੇਵ ਮਾਹੀਨੰਗਲ, ਮਾਸ਼ਾ ਅਲੀ, ਰਾਸ਼ੀ ਰਾਗਾ, ਮਨਜੀਤ ਰੂਪੋਵਾਲੀਆ ਆਦਿ ਨੇ ਗਾਏ ਹਨ। ਉਸ ਦੇ ਕਈ ਗੀਤ ਬੜੇ ਮਕਬੂਲ ਹੋਏ।
ਗੀਤਕਾਰ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਉਹ ਪੱਤਰਕਾਰ, ਕਹਾਣੀਕਾਰ ਤੇ ਨਾਵਲਕਾਰ ਵੀ ਹੈ। ਉਸ ਦਾ ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ‘ਅਣਲੱਗ’ 1999 ਵਿੱਚ ਛਪਿਆ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਨਸਲਵਾਦ, ਭੂ-ਹੇਰਵਾ, ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਖ਼ੁਦਗਰਜ਼ੀ, ਖਾੜਕੂਵਾਦ ਆਦਿ ਵਿਸ਼ੇ ਛੋਹੇ। ਸਾਲ 2002 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਇਆ ਉਸ ਦਾ ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ‘ਨੰਗੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ’ ਔਰਤ-ਮਰਦ ਸਬੰਧਾਂ ਦੀ ਬਾਤ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਸਾਲ ਉਸ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸਕ ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ‘ਮੋਰਾਂ ਦਾ ਮਹਾਰਾਜਾ’ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਇਆ। ਉਸ ਵੱਲੋਂ ਲਿਖੀਆਂ 62 ਲੰਮੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ 48 ਮਰਦ-ਔਰਤ ਸਬੰਧਾਂ ’ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਹਨ। ਬਲਰਾਜ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਨਾਵਲ ‘ਤਪ’ 2001 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਇਆ ਜੋ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੀ ਪੁਲੀਸ ਫੋਰਸ ਉਪਰ ਆਧਾਰਿਤ ਸੀ। ਇਸ ਦਾ ਨਾਇਕ ਭਾਰਤੀ ਅਫ਼ਸਰ ਆਪਣੀ ਸਹਿਕਰਮੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਮਹਿਬੂਬਾ ਦੇ ਇਸ਼ਕ ਵਿੱਚ ਤਬਾਹ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਹ ਮੁੜ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਸਿਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਨਾਵਲ ‘ਵਸਤਰ’ 2002 ਵਿੱਚ ਛਪਿਆ। ਇਸ ਨਾਵਲ ਵਿੱਚ ਬਾਗ਼ੀ ਹੋ ਕੇ ਘਰੋਂ ਭੱਜੀ ਇੱਕ ਮੁਸਲਿਮ ਮੁਟਿਆਰ ਦੀ ਜਦੋ-ਜਹਿਦ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ‘ਮਸਤਾਨੀ’ ਨਾਵਲ ਇਸ ਸਾਲ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਕਾਲ 1730 ਤੋਂ 1740 ਈਸਵੀ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ਵਾ ਬਾਜੀ ਰਾਓ ਤੇ ਨਾਚੀ ਮਸਤਾਨੀ ਦੇ ਇਸ਼ਕ ਨੂੰ ਆਧਾਰ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੀ ਡਾਇਨਾ ਦੇ ਜੀਵਨ ’ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਉਸ ਦਾ ਨਾਵਲ ‘ਅੱਗ ਦੀ ਲਾਟ’ ਸਿਰਲੇਖ ਹੇਠ ਜਲਦੀ ਹੀ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਉਸ ਨੇ 2003 ਵਿੱਚ ਕਬੱਡੀ ਬਾਰੇ ਲਿਖੀ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ‘ਕਬੱਡੀ: ਏ ਨੇਟਿਵ ਗੇਮ ਆਫ਼ ਪੰਜਾਬ’ ਸਿਰਲੇਖ ਹੇਠ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ।
ਬਲਰਾਜ ਸਿੱਧੂ ਨੇ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਉਚੇਰੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰ ਕੇ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਵਿੱਚ ਸਫ਼ਲਤਾ ਨਾ ਮਿਲੀ। ਉਸ ਨੇ ਫਿਰ ਕਾਰਖਾਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਦਵਾਈਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀ ਕਰ ਲਈ। ਇਸ ਨੂੰ ਵੀ ਛੱਡ ਕੇ 2002 ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਵਿੱਚ ਪੈਰ ਧਰਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਬਰਮਿੰਘਮ ਵਿੱਚ ‘ਸਿੱਖ ਟਾਈਮਜ਼ ਵੀਕਲੀ’ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸੈਕਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਕ ਸੰਪਾਦਕ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਸੰਭਾਲੀ। ਸਾਲ 2003 ਵਿੱਚ ਉਹ ‘ਅਜੀਤ ਵੀਕਲੀ’ ਦੇ ਯੂ ਕੇ ਤੇ ਯੂਰਪੀਨ ਐਡੀਸ਼ਨ ਦਾ ਸੰਪਾਦਕ ਬਣਿਆ। ਸਾਲ 2004 ਵਿੱਚ ਉਹ ਟੈਲਫੋਰਡ ਤੋਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੁੰਦੇ ‘ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਆਵਾਜ਼’ ਹਫ਼ਤਾਵਾਰੀ ਦਾ ਸੰਪਾਦਕ ਨਿਯੁਕਤ ਹੋਇਆ। ਉਸ ਨੇ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ‘ਪੰਜਾਬ ਟਾਈਮਜ਼’ (ਡਰਬੀ) ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਸਾਲ 2005 ਤੋਂ ਉਹ ਫਰੀਲਾਂਸ ਪੱਤਰਕਾਰ ਦੇ ਤੌਰ ’ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਲੇਖ ਇੰਗਲੈਂਡ, ਭਾਰਤ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ, ਕੈਨੇਡਾ, ਅਮਰੀਕਾ ਆਦਿ ਦੇ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਤੇ ਰਸਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਛਪ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਉਸ ਦੀ ਨਿਵੇਕਲੀ ਸ਼ੈਲੀ ਤੇ ਵਿਸ਼ਾ ਵਸਤੂ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਵੱਖਰੀ ਪਛਾਣ ਬਣਾਈ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਉਹ ਵਿਸ਼ੇ ਛੋਹੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਲਿਖਣ ਦਾ ਕੋਈ ਹੌਸਲਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਉਸ ਨੇ ਔਰਤ ਦੇ ਦਿਲ ਦੇ ਦਰਦ ਨੂੰ ਪਛਾਣ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਜ਼ੁਬਾਨ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਪੁਸਤਕ ‘ਮੋਰਾਂ ਦਾ ਮਹਾਰਾਜਾ’ ਦੀਆਂ ਪਹਿਲੀਆਂ ਤਿੰਨ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਰਵਾਇਤੀ ਲੇਖਕਾਂ ਵਾਂਗ ਮਹਾਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਪਿਛੋਕੜ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਮਹਾਰਾਜੇ ਦੇ ਕਿਰਦਾਰ ਦੇ ਉਸ ਪੱਖ ’ਤੇ ਵੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਪਾਈ ਹੈ ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਅਜੇ ਤੀਕ ਨਹੀਂ ਲਿਖਿਆ। ਨਾਚੀ ਮੋਰਾਂ ਦੇ ਕਿਰਦਾਰ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਸਿੱਧੂ ਨੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਹੌਸਲਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਆਖੇ ਲੱਗ ਕੇ ਮਹਾਰਾਜੇ ਨੇ ਅਜਿਹੇ ਫ਼ੈਸਲੇ ਕੀਤੇ ਜੋ ਉਸ ਲਈ ਤਬਾਹੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣੇ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਵਲ ‘ਮਸਤਾਨੀ’ ਵਿੱਚ ਨਾਚੀ ਮਸਤਾਨੀ ਦੇ ਇਸ਼ਕ ਨੂੰ ਉਸ ਨੇ ਹੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ। -ਡਾ.ਚਰਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਗੁਮਟਾਲਾ

Monday 14 January 2013

ਸਨਮੁੱਖ ਸਜਣਾਂ ਦੇ

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦੋਸਤਾਂ ਅਤੇ ਪਾਠਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਅਕਸਰ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿਚ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਅਕਸਰ ਉਹ ਸਵਾਲ ਦਿਲਚਸਪ ਅਤੇ ਖੂਬਸੂਰਤ ਹੋਇਆ ਕਰਦੇ ਹਨ।ਅਜਿਹੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦਾ ਜੁਆਬ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਕੀਤੇ ਅਧਿਐਨ ਮੁਤਾਬਕ ਗਿਆਨ ਦੀ ਥਾਲੀ ਵਿਚ ਪਰੋਸ ਕੇ ਦੇਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਉਹ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਉੱਤਰ ਮੇਰੇ ਤੇ ਸਵਾਲ ਕਰਤਾ ਦਰਮਿਆਨ ਦੀ ਗੁਆਚ ਜਾਇਆ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਮਹਾਤਮਾ ਬੁੱਧ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, 'ਗਿਆਨ ਤੇ ਪਿਆਰ ਵੰਡਿਆਂ ਵੱਧਦੇ ਹਨ'। ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਬਲੌਗ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਮੈਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਵੀ ਸਵਾਲ ਕਰੋਂਗੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਜੁਆਬ ਸਹਿਤ ਦਰਜ਼ ਕਰ ਦਿਆਂ ਕਰਾਂਗਾ- ਬਲਰਾਜ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ
I have started this blog to answer all the questions asked by readers, regarding my career and my literary work. You may shoot any question.- Balraj Singh Sidhu

Sanmukh Sajana De

ਇਕਬਾਲ ਸਿੰਘ ਸੋਢੀ, ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ, ਭਾਰਤ: ਤੁਸੀਂ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿਚ ਬੈਠੇ ਐਨਾ ਵਧੀਆ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਕਿਵੇਂ ਲਿਖੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ?
ਬਲਰਾਜ ਸਿੱਧੂ: ਹੁਣ ਤੱਕ ਮੈਂ ਜੋ ਵੀ ਚੰਗਾ ਮਾੜਾ ਲਿੱਖਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਲਿੱਖ ਹੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਸਕਿਆ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿਚ ਬੈਠਾ ਹਾਂ। ਇਹਨਾਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੇ ਅੱਧੀ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੁਨੀਆਂ 'ਤੇ ਸੌ ਤੋਂ ਚਾਰ ਸੌ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਰਾਜ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਹਰ ਦੇਸ਼, ਕੌਮ ਅਤੇ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦਾ ਵੱਡਮੁੱਲਾ ਸਰਮਾਇਆ ਚੁੱਕ ਕੇ ਇੰਗਲੈਂਡ ਲੈ ਆਏ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦਾ ਸਾਹਿਤ ਵੀ ਇਹਨਾਂ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਹੈ ਤੇ ਅਧਿਐਨ ਕਰਨ ਲਈ ਉਪਲਬਧ ਹੈ। ਹੁਣ ਅੱਗੇ ਇਹ ਲੇਖਕ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਹੈ, ਉਹ ਜਿੰਨਾ ਵਧੀਆ ਤੇ ਵੱਧ ਪੜ੍ਹੇਗਾ, ਉਸ ਦੁਆਰਾ ਰਚੇ ਸਾਹਿਤ ਦਾ ਮਿਆਰ ਉਨਾ ਹੀ ਬੁਲੰਦੀਆਂ ਨੂੰ ਛੂੰਹਦਾ ਚਲਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਹੁਣ ਤੱਕ ਮੈਂ ਜੋ ਵੀ ਲਿੱਖਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਸਭ ਅਭਿਆਸ ਸੀ ਵਧੀਆ ਲਿੱਖਣ ਲਈ, ਜੋ ਮੈਂ ਲਿੱਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਜਾਂ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਲਿੱਖਣ ਲੱਗਿਆ ਸੀ, ਉਹ ਤਾਂ ਮੈਂ ਅਜੇ ਲਿੱਖਣਾ ਆਰੰਭ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ।
ਸੁਰਜੀਤ ਵਿਰਕ ਸਰੀ, ਬੀ. ਸੀ.: ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਤਰ ਸਿਗਰਟਾਂ ਅਤੇ ਸ਼ਰਾਬ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਿਉਂ ਪੀਂਦੇ ਹਨ?
ਬਲਰਾਜ ਸਿੱਧੂ: ਮੈਂ ਜਿਸ ਦੇਸ਼ ਅਤੇ ਸੁਸਾਇਟੀ ਵਿਚ ਪਲਿਆ, ਜਵਾਨ ਹੋਇਆ ਤੇ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਇਹ ਦੋਨੋਂ ਅਲਾਮਤਾਂ ਉਸ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦਾ ਅਨਿੱਖੜਵਾਂ ਅੰਗ ਹਨ। ਸਾਹਿਤ ਸਮਾਜ ਦਾ ਦਰਪਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਉਹੀ ਕੁਝ ਬਿਆਨ ਕਰਦਿਆਂ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਬੁਰੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਤੋਂ ਸੁਚੇਤ ਵੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਜੋ ਕਿ ਇਕ ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਹੈ। ਵੈਸੇ ਸ਼ਰਾਬ ਮੇਰੀ ਆਪਣੀ ਖੁਦ ਦੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਰਹੀ ਹੈ ਤੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਤ ਵਿਚ ਇਸ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਆ ਜਾਣਾ ਸੁਭਾਵਿਕ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਹੈ।

ਬਲਜੀਤ ਸੈਣੀ, ਮੁੰਬਈ: ਤੁਹਾਡੀ ਹਰ ਕਹਾਣੀ ਵਿਚ ਰੋਮਾਂਸ ਕਿਉਂ ਹੈ?
ਬਲਰਾਜ ਸਿੱਧੂ: ਰੋਮਾਂਸ ਦਾ ਯੁਵਾ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਖਾਸ ਮਹੱਤਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਜਵਾਨ ਹਾਂ, Single ਹਾਂ ਤੇ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਰਗੇ ਅਜ਼ਾਦ ਮੁਲਖ ਵਿਚ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਜਿਥੇ ਹਰ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਮਨਚਾਹੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਅਤੇ (ਜਾਂ) ਜਿਣਸੀ ਰਿਸ਼ਤੇ ਸਿਰਜਣ ਦੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਹੈ। ਰੋਮਾਂਸ ਮੇਰੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਤੇ ਮੇਰੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਹੈ। ਜ਼ਾਹਰ ਹੈ ਜੋ ਮੇਰੀ ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਾਂ ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਵਿਚ ਹੈ, ਉਹ ਮੇਰੇ ਰਚੇ ਸਾਹਿਤ ਵਿਚੋਂ ਵੀ ਵਿਦਮਾਨ ਹੋਵੇਗਾ।

ਸਰਬਜੀਤ ਸਿੰਘ ਬੱਲ, ਸਲੋਹ: ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਇਕੋ ਵਿਸ਼ੇ 'ਤੇ ਹੀ ਕਿਉਂ ਲਿੱਖੀ ਜਾਂਦੇ ਹੋ?
ਬਲਰਾਜ ਸਿੱਧੂ: ਇਹ ਗੱਲ ਦਰੁਸਤ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਔਰਤ-ਮਰਦ ਸੰਬੰਧਾਂ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੇਂਦਰਬਿੰਦੂ ਸੈਕਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਰਮਾਇਣ ਮਹਾਭਾਰਤ ਵੀ ਤਾਂ ਔਰਤ ਮਰਦ ਸੰਬੰਧਾਂ ਦੇ Epic ਹੀ ਹਨ। ਜੋ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਲਿੱਖੇ ਗਏ ਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਪੜ੍ਹੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਇਕ ਸਮੱਸਿਆ ਬਾਰੇ ਲਿੱਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਸੈਕਸ ਅਜੋਕੇ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਇਕ ਵਿਕਰਾਲ ਰੂਪ ਧਾਰੀ ਖੜ੍ਹੀ ਸਮੱਸਿਆ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਰੋਜ਼ ਅਖਬਾਰਾਂ, ਰੇਡੀਉ ਅਤੇ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ 'ਤੇ ਅਨੇਕਾਂ ਅਜਿਹੇ ਜ਼ੁਰਮਾਂ ਬਾਰੇ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸੁਣਦੇ ਹਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਰੋਕਾਰ ਸੈਕਸ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਤਕਰੀਬਨ ਹਰ ਮੌਰਡਨ ਮਨੁੱਖ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਟੁੱਟ-ਭੱਜ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਸੰਬੰਧ ਵਿੰਗ-ਵਲ ਪਾ ਕੇ ਸੈਕਸ ਨਾਲ ਜਾ ਜੁੜਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਇਹ ਸਮੱਸਿਆ ਹੱਲ ਹੋ ਗਈ, ਫੇਰ ਮੈਂ ਇਸ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਸਮੱਸਿਆ ਬਾਰੇ ਲਿੱਖਣ ਲੱਗ ਜਾਵਾਂਗਾ। ਵਰਜੀਨੀਆ ਵੌਲਫ ਨੂੰ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਲਾ ਸਵਾਲ ਹੀ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਇਕ ਸਮੱਸਿਆ ਬਾਰੇ ਹੀ ਲਿੱਖੀ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਜੁਆਬ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਦੁਸ਼ਵਾਰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਇਕ ਸਮੱਸਿਆ ਕਾਫੀ ਨਹੀਂ। ਇਹੋ ਮੇਰਾ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਦਾ ਜੁਆਬ ਹੈ।

DE EP on Facebook: ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਕਈ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਅਸ਼ਲੀਲਤਾ ਸਾਫ ਜ਼ਾਹਿਰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ । ਜਿਵੇਂ ਕਿ, ਘੋੜਾ-ਤਲਵਾਰ-ਰੰਨ, ਜਿੱਤ-ਹਾਰ.. ਅਜਿਹਾ ਕਿਉਂ ? ਤੁਸੀਂ ਜਿਆਦਾਤਰ ਅਸ਼ਲੀਲਤਾ ਭਰੀ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਕਿਉਂ ਵਰਤਦੇ ਹੋ ?
ਬਲਰਾਜ ਸਿੱਧੂ: ਸਵਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰੀਆ। ਮੇਰਾ ਖਿਆਲ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਿਆ ਹੈ। ਅਗਰ ਪੜ੍ਹਿਆ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਇਸ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਦਾ ਉੱਤਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੇਰੀ ਲਿੱਖਤ ਵਿੱਚੋਂ ਹੀ ਮਿਲ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਮੇਰੀ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਅਸ਼ਲੀਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਬਲਕਿ ਮੇਰੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰੀਰਕ ਸੰਬੰਧਾਂ ਅਤੇ ਕਾਮੁਕਤਾ ਨਾਲ ਉਤਪਨ ਹੋਈਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਛੂਹਿਆ ਗਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਸੈਕਸ ਦਾ ਵਰਣਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਤੁਹਾਡਾ ਸਵਾਲ ਕੁਝ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਡਾਕਟਰ ਜਾਂ ਸਰਜਨ ਨੂੰ ਇਹ ਪੁੱਛ ਰਹੇ ਹੋਵੋ ਕਿ ਤੂੰ ਮਰੀਜ਼ ਨੂੰ ਬੇਪਰਦਾ ਕਰਕੇ ਓਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਕਿਉਂ ਕਰਦਾ ਹੈਂ? ਇਹੀ ਸਵਾਲ ਓਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਥੇਇਟਰ ਮੂਹਰੇ ਖੜ੍ਹ ਕੇ ਕਿਸੇ ਸਰਜਨ ਨੂੰ ਕਰਨਾ, ਜੋ ਉਹ ਜੁਆਬ ਦੇਵਗਾ। ਮੇਰਾ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਸਵਾਲ ਲਈ ਉਹੀ ਉੱਤਰ ਹੋਵੇਗਾ।